Olifant

Als een olifant in een porseleinkast. Wat mij betreft een van de meest visuele spreekwoorden van de Nederlandse taal en ontzettend van toepassing op het oorlogspad dat de Russische president Poetin de afgelopen dagen heeft gekozen in Syrië. Nu het uitgeputte leger van Bashar al-Assad, bondgenoot en vriend van Poetin, de touwen iets heeft laten vieren terwijl de internationale coalitie zijn grootste bedreiging aan het bombarderen is, rukken de oppositiegroepen (ja, die doen ook nog mee) op richting de kuststrook bij de steden Hama en Homs. Dit is, niet geheel toevallig ook de plek waar de Russen enkele militaire bases hebben, en dus vindt Poetin het tijd voor actie. Dus vliegen Russische Sukhois het hele land door om bombardementen uit te voeren op deze oppositie, op IS (om tegen Westen de schijn op te kunnen houden van de goede intenties) en op alle andere partijen die onderdeel zijn van de chaos die we vroeger Syrië noemden.

Maar Poetin zou Poetin niet zijn als er niet nog een paar statements hier en daar gemaakt zouden worden. Zo vlogen er van het weekend een paar vliegtuigen Turkije, en dus Navo-territorium, binnen en vielen er vandaag per ongeluk raketten in Iran. Zo heeft Rusland binnen enkele dagen beide regionale  grootmachten even wakker geschud en haar interventie met trompettergeschal aangekondigd. Maar als je bedenkt hoe Poetin twee jaar geleden als een 17e eeuwse veldmaarschalk op de boeg van een marineschip Sebastopol op de Krim kwam binnengevaren zou dit eigenlijk niet meer moeten verbazen. Het doet het toch een beetje.

 289 total views,  1 views today