Vakantie!

Verlost van het juk waaronder mijn scriptie me de afgelopen maanden heeft gehouden ga ik proberen om dit blogje wat nieuw leven in te blazen. Niks al te moeilijks, gewoon een leuk vakantieverhaaltje om er weer een beetje in te komen. Minder dan een week na het inleveren van wat ik tot nu toe wel mijn (academische) levenswerk mag noemen, trokken mijn broer en ik naar de Dalmatische kust van Kroatië.  Tweeëneenhalve week zon, zee, strand en een beetje cultuur, dat was het plan. Hoewel korte tripjes en stedenbezoeken er zeker tussen hebben gezeten, naast een reis door Zuid- en Midden-Amerika, was het een tijd geleden dat ik een dergelijke vakantie had geboekt. Verschillende bestemmingen, veel onderweg, veel zien en veel andere mensen. Heel veel. Nou ben ik niet per se een kluizenaar, ik zou mezelf best willen bestempelen als een sociaal persoon die zo nu en dan wat tijd voor zichzelf nodig heeft, maar de intensiteit die massatoerisme met zich mee kan brengen had ik blijkbaar ietwat verdrongen. Die was redelijk overweldigend.

Na een weekje Kroatië – naast Dubrovnik en Split had ook het (strand)eiland Brač op het programma gestaan – en een slechte nacht op een oversteekferry naar Italië, kwamen we aan in Bologna. Het was zwervend door de oude stad van Bologna dat ik me realiseerde waar de oorzaak van hedendaags massatoerisme zou kunnen liggen. Zoals een goede vertegenwoordiger van mijn generatie liep ik volledig met mijn hoofd in Google Maps door het oude centrum van deze Middeleeuwse universiteitsstad. Elke steegje dat Google mij vertelde in te gaan kwam uit op een volgende straat die zwart stond van de mensen maar vrijwel nergens vond ik een klassiek Italiaans cafétje om een espresso te drinken en een sigaret te roken. Levi’s, Brooks Brothers, Timberland en Clarks daarentegen, die waren prominent aanwezig. Ik besloot mijn telefoon een halfuurtje in mijn zak te stoppen, mijn foto-project voor nu even te staken en mijn voeten te volgen. Zonder Google’s highlights zie je misschien niet de beroemde kathedraal, het perfecte eettentje waar ze de beste pasta hebben en het ideale foto-plekje, maar je voelt en ziet wel wat meer van de plek waar je bent. Dus mijn – net iets te hippe en veel alternatievere dan ik ben – zomertip van 2018: Hou je telefoon soms wat langer in je zak, maak die foto een keertje niet, onthoud het adres van je Airbnb (ik kan er nu ook niet opkomen) en geniet!