God Bless America

Voor een (aanstaand) politicoloog zijn de Amerikaanse verkiezingen elke vier jaar weer een klein feestje. Het circus begint vaak al halverwege de termijn van de zittende president, wanneer verschillende kandidaten van de oppositiepartij zich met de nodige bombarie onthullen als de nieuwe president van Verenigde Staten (“God bless you all, and God bless the United States of America!”). Daarna komen maanden van geld inzamelen, want een gemiddelde campagne kost zo tussen de 500 miljoen en de miljard dollar per kandidaat en wordt niet gesubsidieerd, tv-optredens en boute uitspraken. Want als je niet opvalt in de media, heb je sowieso geen kans om de primaries te winnen, de partijverkiezingen die bepalen welke kandidaat de Republikeinse of Democratische kar mag gaan trekken. Met groeiende verbazing is het dus dat wij Europeanen ons afvragen hoe iemand als Donald Trump überhaupt een kans maakt om zich in deze strijd te gaan mengen. Maar in deze fase van de race is dat eigenlijk helemaal niet zo raar. Want geld heeft hij genoeg, media-optredens zijn voor hem nooit een probleem geweest en over boute uitspraken hoef ik het niet te hebben, die staan zelfs hier elke dag wel in de kranten. Toch kan ik de zorgen over een dergelijk figuur die kans maakt om de ‘leider van de vrije wereld’ niet helemaal wegstoppen. Want hoewel de verkiezingscampagne eigenlijk nog echt moet beginnen (deze maand zijn de eerste primaries), zijn eigenlijk alle honderden peilingbureaus in de VS het er over eens: Trump staat aan kop in de Republikeinse Partij. En dat doet hij door uitspraken te doen over immigranten die zelfs onze Geert of andere rechts-populistische leiders in Europa rooie oortjes geven. Ik hoop toch dat in de turbulente tijden waarin we leven op het moment, met brandhaarden op meerdere plekken in het Midden-Oosten, Oost-Europa en hele landen die in hongersnood raken door klimaatverandering, de wat saaiere en degelijke Hilary Clinton als nieuwe president mogen verwelkomen in November. Bij een type als Trump, Cruz of Sanders is de nuance wel erg ver weg, iets wat een leider in mijn ogen als een van zijn of haar belangrijkste wapens moet gebruiken. Daarnaast wordt het wel eens tijd dat er een vrouw aan de macht komt daar, midden in het door mannen in dure grijze pakken gedomineerde District of Columbia.

 311 total views,  1 views today