Perspectieven

Als Nederlanders, Europeanen, Westerlingen bekijken wij over het algemeen de wereld vanuit ons eigen perspectief, net zoals een Chinees die vanuit zijn of haar perspectief bekijkt en een Jordaniër of Argentijn de wereld weer heel anders ziet. Vanuit ons perspectief is de oorlog in het Midden-Oosten er één tussen gematigden en radicalen, tussen de barbaarse praktijken van IS en zo nu en dan Saoedi Arabië en de Rule of Law maatschappij die wij zelf gewend zijn. In de afgelopen weken is er echter, ietwat buiten de gebruikelijke analyses van het conflict om, een machtsverschuiving gaande. De nucleaire deal tussen Europa, de VS en Iran, waar de laatste zich deze week aan heeft gehouden, kan een politieke en economische aardverschuiving opleveren in een door oorlog gedomineerde regio. Met het opheffen van het grootste deel van de economische sancties die golden voor de handel met Iran hebben zij de kans om de enorme potentie voor economische voorspoed wat meer te gaan benutten. Niet alleen is Iran een land met een geschiedenis waar je u tegen zegt, immers was het Perzische Rijk ooit meest ontwikkelde van de wereld, in een tijd waarin wij Westerlingen ons in de donkerste dagen van de Middeleeuwen begaven. Maar ook heeft Iran grote voorraden aan natuurlijke hulp bronnen als olie en gas, die voor een deel nog onaangebroken zijn door de lange afwezigheid van het politieke en economische wereldtoneel. Een heropleving van Iran als machtspartij in het Midden-Oosten kan Saoudi-Arabië in haar positie bedreigen. Niet alleen op economisch vlak, maar ook binnen de islamitische wereld. Deze twee landen vertegenwoordigen het schisma binnen de Islam, waar de Saoudi’s een strenge vorm van de soennitische islam aanhangen, is Iran het grootste sjiitische land.  In de chaotische situatie waarin het Midden-Oosten nu zit, lijkt één ding duidelijk, namelijk dat de scheidslijnen binnen de Islam scherper zijn dan ooit. Wanneer de twee belangrijkste landen in beide kampen zich dan actief gaan bemoeien met elkaar en met andere conflicten, ontstaat een potentieel explosieve situatie die voor niemand op dit moment te overzien is. Zeker vanuit het perspectief van een westerse politicologiestudent niet. Toch zullen wij, in onze eindeloze bemoeizucht met conflicten over de hele wereld, heel erg moeten oppassen wanneer de twee islamitische stromingen in de vorm van machtige landen zich gaan roeren en elkaar uit de tent gaan lokken. De manier waarop staat en kerk in deze landen met elkaar verbonden zijn is voor ons namelijk amper meer voor te stellen en wordt in mijn ogen te weinig in ogenschouw genomen bij westerse pogingen om de gemoederen te bedaren of om ‘de democratie te brengen’ in landen die daar helemaal niet om gevraagd hebben.

 328 total views,  1 views today