uilTussen al mijn meningen over de politieke situatie in de hele wereld moet er ook plek zijn voor een persoonlijke noot. Onlangs gingen we met de familie een weekend naar een huisje in Normandië, via een vriendin van mijn moeder. Leuk huisje, schilderachtige omgeving en rust en stilte alom. En na zes uur rijden ben je er. Even lekker er tussen uit, noemen ze dat geloof ik. Als geboren en getogen stadsmens kom ik in dit soort gebieden mijn eigen beperkingen wat betreft de natuur tegen. Er moet gewandeld worden door bossen en heuvels, er moet een haardvuur aangestoken worden maar belangrijker nog: Er zijn dieren. Veel dieren. Geen honden, katten, paarden of vliegen, maar echte dieren. Het toppunt was al bereikt bij de eerste verkenning van de badkamer. Nietsvermoedend deed ik de deur open en stapte naar binnen. Er vloog een uil op me af. Niet dat ik dat op het bewuste moment doorhad, want ik zag alleen iets wat met een redelijk tempo op me af kwam, daar ik vlak bij een raam stond, en de uil natuurlijk naar buiten wilde. Ik schrok me kapot. Sta je daar, als stadsjongen die zo’n beestje nog nooit buiten de dierentuin heeft gezien en hij zit in de badkamer, een meter van je vandaan. Na de eerste schrik van beide kanten bleek gelukkig mijn broer de dapperste van de familie en heeft de ramen opengezet zodat het beestje kon ontsnappen. Helaas kan ik niet ontkennen dat ik de rest van het weekend elke deur met enige voorzichtigheid heb geopend, anticiperend op de leeuwen, tijgers en roofvogels die achter de volgende deur zouden kunnen zitten.

 

 385 total views,  1 views today