Een van de meest invloedrijke economen van de 20e eeuw en wellicht van de moderniteit, John Maynard Keynes zei ooit het volgende: Het zou goed zijn voor economen om als tandartsen te zijn; we hebben ze zo nu en dan nodig, maar we laten ze niet ons leven bepalen. Hoe minder we ze nodig hebben, hoe beter. Hoewel dit een oproep was van Keynes om zijn eigen beroepsgroep wat minder invloedrijk te laten zijn, zou ik deze quote willen gebruiken als analogie van de afgelopen maanden. Net als economen zijn ook virologen, epidemiologen en ic-artsen mensen waarvan we hopen ze zo min mogelijk in ons leven tegen te komen. Sinds half maart tot grofweg een week geleden hebben wij als samenleving en onze regering in het bijzonder de woorden van Keynes niet ter harte genomen. Begrijp me niet verkeerd, in een crisissituatie moet iedereen, en zeker beleidsbepalers, vertrouwen op zo veel mogelijk kennis van zaken. Die lag in dit geval bij de bovengenoemde artsen. Maar meer dan het gebruik maken van hun diensten hebben wij als samenleving er voor gekozen om deze selecte groep mensen onze volledige maatschappij in al haar facetten te laten domineren. En lang ook. Op het moment van schrijven gaat mijn geliefde horeca over 36 minuten weer open. Zij het voorzichtig en met een hele hoop regels waar ik me de afgelopen weken in heb moeten verdiepen en die me ook, hoe meer ik me er in verdiepte, willekeuriger leken te worden. Vanuit het perspectief van Keynes is de heropening een groot goed. Dit betekent namelijk dat niet alleen meer de artsen, maar ook economen, psychologen, sociologen en vooral politici weer mogen meedenken in hoe we onze maatschappij inrichten. Dit is immers waar we ze een beetje voor hebben, de politici dan. Een bijeengeraapt zooitje regels die kant nog wal raken, schijnveiligheid creëren in de samenleving die uit de crisis aan het komen is. Als de coronatijd het ergste is wat ons is overkomen sinds de Tweede Wereldoorlog, dan is 1 juni 2020 de D-Dayste dag sinds die echte, 76 jaar min 5 dagen eerder. Zoals in eerder stukjes te lezen valt vind ik dat er trouwens nog wel het een en ander af te dingen is aan het statement dat dit de ergste crisis is (of was?) sinds de Tweede Wereldoorlog.

Een week verder inmiddels stromen de terrassen, stamkroegen, musea en bioscopen weer vol. Een oudhollands spelletje heeft zich door de corona-drek van nietszeggende voorspellingen over een virus waar we nog heel weinig vanaf weten naar boven weten te werken. ‘Waarom zij wel en wij niet?!’ Sportscholen willen weten waarom zij anders zijn dan kroegen, cultuurinstellingen willen weten waarom zij niet de 4 miljard van de KLM krijgen, forenzen willen weten waarom zij een mondkapje op moeten in de trein en de vakantieganger in het vliegtuig niet. Maar nog veel belangrijker, voor mijzelf althans, is dat ik weer een beetje het journaal kan gaan kijken en de krant kan gaan lezen zonder dat ik allerlei speculatieve feitjes over ‘het virus’ over me heen gestort krijg. Om nog maar te zwijgen over een dagelijks NOS-pushbericht rond 14.00 met de bekendmaking van het aantal gemelde doden en besmettingen, alsof het de uitslag van een tv-programma is.

U kunt het misschien aan mij merken, na bijna 3 maanden niet werken, niemand aanraken, weinig mensen zien en in grote bogen om mensen heen lopen om ze maar zo geforceerd mogelijk de ruimte te geven is mijn coronageduld een beetje aan zijn eind. Op naar de tweede golf!

PS. Ik schrijf niet over racisme want dat vind ik te ingewikkeld.

PPS. Kan iemand Ab Osterhaus vrij geven voor de tweede golf?

 979 total views,  1 views today